Ταξίδι στον κόσμο των βιβλίων
«…των δούλων τον πιστότατον αποξυρήσας την κεφαλήν έστιξε…» (Ηροδότου Ε’,35. 3)
της Αλεξάνδρας Ζερβού
Κάθε πρωί,
γεμάτη ευγένεια και παιδεία,
συνωθούμαι
στις αγορές των μακρυμάλληδων Αχαιών. Συνέχεια ανάγνωσης «Απλώς Αγγελιαφόρος»
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Έτσι, όπως την πρώτη φορά
Αφήνοντας το δειλό χνάρι
Με τη βοήθεια της αντίστιξης άσπρου-μαύρου
Έτσι, να σχεδιάζεται μια λέξη- κλειδί
Λέξη – κέντρο (;)
Να ελκύει ματιές , να προκαλεί.
Η σύγχυση του αναγνώστη
Κοιτάζω αμήχανα τα χαρτιά και τα βιβλία που είναι σκορπισμένα γύρω μου, πάνω στο γραφείο: Μια ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Αργυρίου, τα ενδιαφέροντα διηγήματα της Alice Monroe Πάρα πολλή ευτυχία ( εκδ. Μεταίχμιο ), την τελευταία πολύ σημαντική ποιητική συλλογή της Χαράς Πρεβεδώρου με τίτλο Αλμύρα (εκδ. Γαβριηλίδη), ένα απόκομμα εφημερίδας με κριτική για την ποιητική συλλογή Τοπία του Τίποτα του Αντώνη Φωστιέρη (εκδ. Καστανιώτη).
Συνέχεια ανάγνωσης «Η σύγχυση του αναγνώστη»
Έλα τώρα, τελείωνε! Αλίκης Χιωτάκη, Αλεξάνδρας Ζερβού, Κέδρος, 2017
Ένα διαφορετικό βιβλίο γνώσεων
Οι θεωρητικοί της Παιδικής Λογοτεχνίας υποστηρίζουν ότι τα «βιβλία γνώσεων» αποτελούν μια ξεχωριστή και ευδιάκριτη κατηγορία βιβλίων. Οι φανατικοί αναγνώστες, ομολογώ ότι τα αντιμετωπίζουμε με μια κάποια επιφύλαξη, γιατί, πολλές φορές, στη σύγχρονη εκδοτική πραγματικότητα στον τόπο μας, αυτά τα βιβλία ακολουθούν μια σχολική λογική συγκέντρωσης πληροφοριών. Πόσο θελκτικό μπορεί να είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους ή ενηλίκους και έχει πρόθεση να διδάξει, να κατευθύνει και να μεταδώσει γνώσεις; Συνέχεια ανάγνωσης «Έλα τώρα, τελείωνε! Α. Χιωτάκη, Α. Ζερβού»
Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, Α. Ζέη, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2013 -ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Ξεφυλλίζοντας Τον μεγάλο περίπατο του Πέτρου τα παιδιά μας γνώρισαν με έναν τρόπο ελκυστικό ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας. Λίγο νωρίτερα εμείς μαθαίναμε, σκύβοντας στο ίδιο βιβλίο, ότι το λογοτεχνικό κείμενο, όταν είναι ειλικρινές, απλό και μεστό, μπορεί να μιλήσει για θέματα που πολλοί τα θεωρούσαν ακόμη τότε ακανθώδη και αντιμετωπίζονταν ως ταμπού.
Και τώρα, μόλις πριν λίγες βδομάδες, η ίδια συγγραφέας, η Άλκη Ζέη, αφηγείται τα 20 πρώτα χρόνια της ζωής της, 1925-1945, στο αυτοβιογραφικό κείμενο με τίτλο Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, (<<… ο θείος Πλάτων μου είχε χαρίσει πριν από τον πόλεμο για τα γενέθλιά μου δέκα μολύβια φάμπερ >> (σελ. 314), ενώνοντας την ιστορική και την αυτοβιογραφική γραφή. Γράφει με την ίδια φρεσκάδα και αμεσότητα που έγραφε τότε, όταν απευθυνόταν σε παιδιά.
Συνέχεια ανάγνωσης «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, Άλκης Ζέη»
Ένας αναγνώστης αναρωτιέται
Πολλά ερωτήματα μας απασχολούν ως αναγνώστες, όταν διαβάζουμε Λογοτεχνία. Αναρωτιέται ο υποψιασμένος και επαρκής αναγνώστης, αλλά εξίσου αναρωτιέται και ο άπειρος και πιο «αγνός». Οι απαντήσεις που υπονοούνται, πιθανόν, δείχνουν τα κριτήρια των αναγνωστικών μας επιλογών : Συνέχεια ανάγνωσης «Τα ερωτήματα του αναγνώστη»
Από το βίωμα στην ανάγνωση
Ταξίδι με τον έφηβο …
Ξαναστήνουμε την ίδια σκηνοθεσία. Πυξίδα, υδρόγειος σφαίρα, άλμπουμ, βιβλία σκορπισμένα … Προσθέτουμε υφασμάτινες γάζες στα κλαριά του δέντρου. Ο κυματισμός τους μας βάζει πιο εμφαντικά στη διαδικασία του ταξιδιού και της μετακίνησης. Εξακολουθούμε να είμαστε η παρέα των 8 ατόμων. Και παρά την ψυχολογική προετοιμασία για κίνηση, μετακίνηση και οδοιπορία, ο έφηβος της ομάδας μας δυσκολεύεται να μπει στο κλίμα. Αποφεύγει να εκφραστεί. Μήπως, όμως, στην πραγματικότητα, εμείς δυσκολευόμαστε να τον κατανοήσουμε; Συνέχεια ανάγνωσης «Από το βίωμα στην ανάγνωση 2»
Από το βίωμα στην ανάγνωση
Ταξίδι με την παρέα των παιδιών …
Κατέβασα μια ξεχασμένη υδρόγειο σφαίρα από το πατάρι. Την έβαλα στο κέντρο. Κάναμε κύκλο, καθώς καθίσαμε γύρω – γύρω, κάτω από το δέντρο του κήπου. Είμαστε 8 άνθρωποι, μικροί, μεγάλοι, μεγαλύτεροι. Λίγο πιο κει επιμελώς « πεταμένα» ένα σωρό αντικείμενα: πυξίδα, ρολόι, σημειωματάριο με μολύβι, φακός, κιάλια, ένα άλμπουμ με φωτογραφίες, μια φωτογραφική μηχανή, παγκόσμιος χάρτης και κάποια βιβλία κατάλληλα επιλεγμένα. Η σκηνοθεσία μάς βάζει στο κλίμα. Το ταξίδι αρχίζει. Συνέχεια ανάγνωσης «Από το βίωμα στην ανάγνωση»
Ο Μάης του ’68 και Ο ψεύτης παππούς (Μεταίχμιο, 2017)
«Κοίτα, είπε ο παππούς, εδώ ξηλώναμε το λιθόστρωτο και πετούσαμε τις πέτρες στην αστυνομία, που ήθελε να μας διαλύσει». (σελ. 39)
Ο ψεύτης παππούς, μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη, είναι το πρώτο βιβλίο στην Ελληνική Παιδική Λογοτεχνία που, ξεπερνώντας τους συνήθεις παιδαγωγικούς περιορισμούς, μιλάει για πρώτη φορά άμεσα και ειλικρινά για τα γεγονότα του Μάη του ΄68 στη Γαλλία. Μιλάει για τις οδομαχίες, για τις συγκρούσεις με την αστυνομία, για τα συνθήματα, για τα αιτήματα. Πρωτοεκδόθηκε, αφού πέρασαν 40, σχεδόν, χρόνια από τότε, το 2007, από τις εκδόσεις Κέδρος. Επανεκδόθηκε πρόσφατα από το Μεταίχμιο.
Παραστάσεις, Χαράς Πρεβεδώρου, Γαβριηλίδης, 2018- ΠΟΙΗΣΗ
Έπειτα από πέντε ποιητικές συλλογές, έχοντας αποκρυσταλλώσει μια εκφραστική ποιητική φωνή και ένα εξαιρετικά διεισδυτικό στοχαστικό βλέμμα, επανέρχεται η ποιήτρια Χαρά Πρεβεδώρου με τη συλλογή ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ.
Κριτική από Εύη Ζερβού Καλλιακούδη
Το πατάρι των αναγνώσεων 