Αναμνήσεις μιας δασκάλας

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Το ήξερε πως δεν ήταν μόνη.

Γι’ αυτό δε δίστασε να δρασκελίσει το κατώφλι της τάξης.

Ήταν πάνοπλη από γνώσεις κι αγάπη.

Γεμάτη από διάθεση για προσφορά.

Ικανότητα ψυχολογικών χειρισμών, εναλλακτικά σενάρια χειραγώγησης εφήβων. Συνέχεια ανάγνωσης «Αναμνήσεις μιας δασκάλας» →

Φλεβαριάτικη γειτονιά                                                                                                                         της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Να ʼναι, λέει , Φλεβάρης δροσερός κι απαλός τόσο,

ώστε να τον καταλαβαίνεις, χωρίς να σε προβληματίζει.

Σαν την αναπνοή σου την ταπεινή, που ποτέ δε σου θυμίζει

ότι της χρωστάς τη ζωή σου. Συνέχεια ανάγνωσης «Φλεβαριάτικη γειτονιά» →

Αγωνίες αναγνώστη

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Διαβάζοντας έρχονται σκέψεις, συγκινήσεις, οι άλλοι, εμείς, εγώ
Μοιάζουν με λεπτομέρειες – υποσημειώσεις στην κάτω μεριά της σελίδας
Ή σαν αναλαμπή έμπνευσης μιας γραφής φλύαρης
Από αυτό τον ποταμό, πρόσεξε το ψήγμα χρυσού, που θα λάμψει στον ήλιο. Συνέχεια ανάγνωσης «Αγωνίες αναγνώστη» →

Της  γιασεμιάς  μου

της Τέτης Χαραμιδοπούλου

Κάθε φορά που γυρίζω στο πατρικό μου, απ΄τα πρώτα μου μελήματα, να ρίξω μια ματιά στη γιασεμιά του κήπου μου. Γέρικη τώρα πια, αγωνίζεται ν’ ανασάνει απ’ τον σφιχτό εναγκαλισμό μιας άλλης νεότερης και σφριγηλότερης περικοκλάδας. Συνέχεια ανάγνωσης «Της γιασεμιάς μου» →

Σαν πίνακας                                                                                                                                         (Μάνα 24-11-2017)
της Χαράς Πρεβεδώρου

Λυμένη η μαντίλα

και τα μαλλιά της άγγιζαν το κύμα

στις άκρες ματωμένα,

γιατί τα κύματα πηχτά και κόκκινα,

μια που η δύση έσερνε τον κόσμο πίσω της. Συνέχεια ανάγνωσης «Σαν πίνακας» →