Χαμένες λέξεις

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Ας παίξουμε ένα παιχνίδι. 

Ας φτιάξουμε έναν κατάλογο με λέξεις

π.χ. Είδηση: Ό,τι μεταδίδουν τα Μ.Μ.Ε. ( αθώα κι αγνά χωρίς εξαρτήσεις) οπωσδήποτε αληθεύει. Αδιάψευστος μάρτυς η καταγεγραμμένη δημοσκόπηση

Λαός: Ακούει τα ευχάριστα, συντάσσεται με υμνωδούς ή ξεσπάει καθισμένος σε αναπαυτικές προοπτικές που του ψιθυρίζουν οι μεσίες σωτήρες του

Βία: Άσπρη, μαύρη, της πείνας, της αντίστασης, της αδικίας. Από ποιον, προς ποιον, δεν έχει σημασία. Την καταδικάζουμε. Και για να είμαστε σίγουροι, από όπου κι αν προέρχεται την καταδικάζουμε(αποδεκτή και μοντέρνα διατύπωση)

Κι έτσι απλά , την ξορκίσαμε κι αυτήν

Ατομικά δικαιώματα: Χάνονται σιγά σιγά βοηθούμενα από την Αρχή Προστασίας τους. Ομοιοπαθητικά. Παθητικά. Αφαιρούνται με τη συναίνεσή μας

Μετά: Κατά τη γραμματική μια πρόθεση

Αλλάζει τα νοήματα.

Εμπλουτίζει.

Εμβαθύνει.

ΜΕΤΑγνώση

ΜΕΤΑνάγνωση

ΜΕΤΑγλώσσα

Δημοσιεύσεις, βιβλιογραφίες για χάρη της. Ιδιαίτερα όταν είναι εν συνθέσει.

Με το άλλοθι που μας χαρίζει η ευφράδεια και η εντυπωσιακή χρήση της,γλιστράμε από τον καναπέ της κανονικότητάς μας στον εφησυχασμό της ΜΕΤΑκανονικότητας.

Το μέλλον επαφίεται στη χρονική της αοριστία

Κάποτε καταλήγουμε στη μετάλλαξη.

Όχι αυτή που έγινε στις λέξεις, αλλά στη σκέψη, στο νόημα, στις πράξεις ή στην απραξία

Ύστερα από όλα αυτά, ας αγνοήσουμε το ειρωνικό «να δεις τι σου ´ ‘χω για μετά» του τραγουδιού.

Ίσως να είναι πιο γόνιμο να κοιτάξουμε βαθιά το σήμερα. 

Το παρόν διώκεται.