Αφρικανική σκόνη
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Κοιτάω στο παράθυρο.
Η δύση πύρινη.
Τροφοδοτήθηκε από τη μουντάδα της ακινησίας.
Απειλή ή προειδοποίηση γεμίζει τον αέρα.
Παγώνει η αιωρούμενη σκόνη.
Ακριβώς από πάνω μας.
Και μέσα μας.
Νομίζω πως εκατομμύρια πατούσες ανθρώπων
στο έλεος της ανάλγητης ανάπτυξής μας
πατάνε με οργή το άγονο χώμα που αφήσαμε πίσω μας.
Αφού δεν ακούσαμε τις κραυγές τους,
ας τις εισπνεύσουμε.
μου άρεσε! Στοχευμένο ποίημα! 👏🏻👏🏻👏🏻🌹
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Με άγγιξε βαθύτατα το ποίημα της Σταυρούλας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!