Μύρτος

Μύρτος

της Χαράς Πρεβεδώρου

Γαλανός ως άσπρος.

Το γαλανό, έχει ειπωθεί, ανεξάντλητο

όπως το κόκκινο.

Στα μισά της πτώσης διαλύονται οι φωνές

γκρεμιζόμενες.

Το φως ρουφάει σαν βαθύ λαγούμι

-υποδοχέας ονείρων.

Κάτω απ΄ την επιφάνεια σέρνεται το κύμα,

σαλεύουν οι κουλούρες του

και στην ακτή ανοίγει αρπακτικό στόμα.

Πήρε στο βάθος τον Αλέξανδρο

με το κοχύλι στα δόντια.

Σιγουρεύτηκα τότε: είναι Πύλη.

Φάνηκε και στις φωτογραφίες.

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Μύρτος

Add yours

Σχολιάστε

Δημιούργησε έναν Ιστότοπο ή Ιστολόγιο στο WordPress.com

ΠΑΝΩ ↑