Σημειώσεις για δύσκολες σχέσεις

Σημειώσεις για δύσκολες σχέσεις

Μητέρα – γιος

Ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι συναισθηματικές σχέσεις έντασης, ανομολόγητης σύγκρουσης και αβάσταχτης αμοιβαίας απόρριψης συμβαίνουν μόνον  ανάμεσα σε μητέρα και κόρη.

Και ξαφνικά μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός μικρού ολομόναχου και ξυπόλητου αγοριού, χαμένου σε ένα τεράστιο υπερωκεάνιο. Αναζητά την μαμά του. «Περιπλανιέται ώρες στους δαιδαλώδεις διαδρόμους». Η εικόνα είχε χρώματα. Από πού ξεφύτρωσε; Αναρωτιέμαι μήπως πρόκειται για σκηνή ταινίας. Ίσως έχει σχέση με πράξεις δράματος;

Με τη ματιά της Εύης Ζερβού Καλλιακούδη

Επιτέλους έλυσα τον γρίφο. Πρόκειται για βιβλίο, που  παραπέμπει σε πράξεις θεατρικού σεναρίου. Κάθε πράξη αντιστοιχεί σε μια σκοτεινή ανάμνηση της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Ο υπότιτλος του βιβλίου  Μυθιστόρημα σε σαράντα πέντε πράξεις. Ο τίτλος του, σκόπιμα ανολοκλήρωτος, Το αίμα νερό (2014). Αυτό το ειλικρινές αυτοπροσωπογραφικό  και αποσπασματικό κείμενο του ποιητή Χάρη Βλαβιανού (Ρώμη, 1957)  το είχα διαβάσει πριν λίγo καιρό. Ο ποιητής μεγάλωσε στη σκιά  της μητρικής φιγούρας, την οποία προσπαθούσε συνειδητά από παιδί να αποφύγει.  Το αίμα νερό, εκτός από τον μπαμπά, μιλάει και για την  καλλίγραμμη, χαριτωμένη, κάθε φορά ερωτευμένη, εγωκεντρική, πολυταξιδεμένη και αδιάφορη μαμά του. Κυκλοφορούσε με μια πράσινη Τζάγκουαρ με ιταλικές πινακίδες και μάλλον αισθανόταν τελείως  ανεξάρτητη. Τα παιδιά της δεν είχαν θέση στη ζωή της.   «Έπεσες(α)  να κοιμηθείς(ώ)  στο δωμάτιό σου(μου)  στο Παριόλι και το επόμενο απόγευμα βρισκόσουν(όμουν)  σ΄ένα διαμέρισμα στη Φωκίωνος Νέγρη. Από την dolce vita της Ρώμης στη χούντα της Αθήνας. Από τον Μαστρογιάννι και τη Μόνικα Βίττι στον Παπαμιχαήλ και τη Βουγιουκλάκη». (Το αίμα νερό)

Η μαμά ξερίζωσε τον δεκάχρονο Χάρη, χωρίς εξηγήσεις, σαν να ήταν μπόγος ρούχων. Τον έφερε σε άλλη χώρα (από την  Ιταλία στην Ελλάδα) με άλλο πολίτευμα (εδώ είχαμε την χούντα των συνταγματαρχών) και άλλη γλώσσα. (Ο ποιητής στην παιδική ηλικία μιλούσε Ιταλικά).  Τον έκλεισε  στη Σχολή Αναβρύτων. « Ήμουν εσώκλειστος»,  λέει ο ίδιος ο Βλαβιανός αποφεύγοντας ηθελημένα τη λέξη εσωτερικός ή οικότροφος, «σε ένα αυστηρό Σχολείο», που το μισούσε. Τα βράδια έκλαιγε σιωπηλά στο κρεβάτι του. Ίσως, πριν κοιμηθεί  έφερνε στο μυαλό του έναν εφιάλτη. Η «έξαλλη» μαμά του, πριν λίγα χρόνια,  όταν μικρό παιδάκι  στην πρώτη Δημοτικού μπέρδεψε δυο φωνήεντα,  τον χαστούκισε «πολλές φορές και πολύ δυνατά. «Έκτοτε, κάθε φορά που έγραφες(α) το ο, σκεφτόσουν(όμουν) πάντα ένα πρησμένο μάγουλο». (Αίμα νερό) 

 Ποιος είπε ότι οι συναισθηματικές δυσκολίες στις σχέσεις με την μητέρα  αποτελούν το υλικό, αποκλειστικά και μόνο,  στις εξομολογητικές σελίδες των   γυναικών – συγγραφέων;