Σημειώσεις για ποίημα
της Χαράς Πρεβεδώρου
Να το ονομάσω εσωστρέφεια. Να θέσω ως άξονα μια σκοτεινή αδυναμία.
Να δείξω ότι η εικόνα εξαφάνισε
ό,τι αναπαρέστησε,
αναπαριστά τον εαυτό της ως το άπειρο
με επαναληπτικές αναπαραστάσεις
και διευρυνόμενη εκτοπίζει συναισθήματα,
όπως τα λέμε.
Να δω τη δραστικότητα της πολυσημικής φράσης
ενώ η αυταρέσκεια είναι τσίμπλα μονοσήμαντη.
Να αποφύγω τους γδούπους
που τρεμουλιάζουν τους στίχους σαν ασθενή καρδιογραφήματα.
Να μην εκστομίσω, που διακαώς επιθυμώ, κοινοτοπίες
ότι ήρθανε τα πάνω κάτω
κι ότι δεν είναι πια φιλάνθρωπη
ούτε κι η ποίηση.
Να ΄χω στο νου μου τις Λιτές.
Το πατάρι των αναγνώσεων 
Σχολιάστε