Εικόνες

Εικόνες

της Σταυρούλας Ρεσβάνη  

Μοναχική κολυμβήτρια γλιστράει σε νερά γαλήνια.

Το καλοκαίρι, απρόθυμα αλήθεια,παραδίδει τα κλειδιά της εξουσίας

στο διστακτικό φθινόπωρο.

Οι θιασώτες της παραλίας λιγόστεψαν.

Απόμειναν μονάχα οι προσκυνητές της.

Ήλιος θωπευτικός. Το γαλάζιο θάλασσας κι ουρανού αγκαλιάζονται στο βάθος του ορίζοντα.

Η κολυμβήτρια παρατηρεί τους γλάρους.

Προσέχει την ανάλαφρη καλοζυγισμένη τους πτήση, 

το κομψό κύρτωμα των λευκών φτερών, καθώς πολιορκούνται από το βαθύ μπλε.

Τα λευκά φτερά κατισχύουν.

Κερδίζουν την προσοχή της με τις αέρινες χορογραφίες τους.

Οι αισθήσεις γεννούν σκέψεις ευφορίας.

 Αισθήματα θετικότατα.

Ένα ποίημα αργοσαλεύει μέσα της, έμβρυο πρόσκαιρης έμπνευσης.

Ξάφνου ένας γλάρος ορμάει προς το νερό.

Ύπουλα μαζεμένα τα φτερά του

Όταν ανασηκώνεται, η κολυμβήτρια βλέπει την ασημένια  αγωνία του ψαριού που σπαρταράει στο ράμφος του.

Άλλοι γλάροι, σπρωγμένοι από μια ανάγκη που δεν έχει σχέση με την ομορφιά του σκηνικού, καταδιώκουν τον τροπαιούχο.

 Όταν αυτός ξεφεύγει, επανέρχονται στο γοητευτικό τους πέταγμα.

Τα «αθώα» λευκά φτερά τους διαγράφουν αρμονικούς σχεδιασμούς,

επιμένοντας στην αντίστιξη άσπρου μπλε.

Η κολυμβήτρια θαυμάζει ή σκέφτεται. 

Οι δεσμοφύλακες λέξεις δεν απελευθερώνουν το ποίημα. 

Μαθαίνει σιγά σιγά κανείς.

Γλυκές ώρες….

Όμορφες εικόνες….

Ωστόσο….

Ο τρόμος των ψαριών, κάτω από τα ήσυχα νερά, αναμετριέται πάντα με την πείνα των γλάρων.