Requiem

της Αλεξάνδρας Ζερβού

Requiem, Για μια κλεμμένη παιδική ηλικία

Ήθελα τόσο

να μου χαρίσουνε

μια κούκλα πήλινη,

για να την νανουρίζω

και δεν θα προσευχόμουνα

να ζωντανέψει.

Ήμουνα μόλις δυο ημερών

και κοίταζα το ερωτικό μου σώμα,

τα δάχτυλα του γλύπτη επάνω του.

«Γαλάτεια» μού ψιθύριζε.

Κατάλαβα πως ήταν τ’όνομά μου.

Δεν μ’άρεσε.

Στο εργαστήρι του,

ετοίμαζε το δώρο του για μένα:

μια μαρμαρένια πολυθρόνα.

Μου ήταν άβολη.

Τη μέρα που έκλεισα τα δώδεκα,

κατέβηκα στο στάβλο.

Καβάλησα την γέρικη φοράδα.

Και χάθηκα .