Οι μάσκες

Οι μάσκες

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Δακρύζουν οι μαρμάρινες μάσκες;

Κρεμασμένες στους τοίχους των μουσείων

συσπώνται σε κλαυσίγελο.

Πολλοί οι φιλότεχνοι γύρω τους.

Κάποιοι θαυμάζουν τη δραματική τους ένταση.

Λίγοι αυτοί που στέκονται στα άδεια τους τα μάτια.

Μάτια καλειδοσκόπια .

Ταξίδεψαν στο κλέος και στο πάθος.

Ανάσαναν σε άλλων καιρών περιστάσεις.

Τότε που ο ρυθμός κι ο λόγος έδιναν το νόημα.

Γέλασαν ή έκλαψαν , όπως όριζε η τέχνη η δραματική .

Τι κρίμα!

Λίγοι μόνο κατάλαβαν το ρόλο τους.

Οι πολλοί τις θαύμασαν σαν έκθεμα μουσείου.

Σαν μαντήλι και δάκρυ σε μάγουλο ανύπαρκτο.