Κλάδος ελαίας*

της Αλεξάνδρας Ζερβού

Τόσες δεκαετίες, να φυλάς

 ένα κλαδί ελιάς στις στάχτες,

μήπως τυφλώσεις το κακό,

ή και το καλοπιάσεις

και το ταξίδι σου συνεχιστεί.

Ίσως φυτέψεις, τώρα,  το κλαδί

καταμεσής του ακάλυπτου

 με τους καμένους υπολογιστές

και με τ’αποχτενίδια.

Συνέχεια ανάγνωσης «Κλάδος ελαίας» →

Συναντήσεις

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Όμορφα που κάτσαν οι ρυτίδες

πάνω στα χαμόγελα,

σαν μέλι σε ζεστό ψωμί.

Κι οι συντροφιές των γυναικών που αγαπιούνται

σαν κιβωτοί όπου ασφαλίζουν τις ευχές με τη στοργή.

Οι κουβέντες τους κυλούν απαλά

πάνω στο μετάξι

που ύφανε η υπομονή κι η καρτερία.

Συνέχεια ανάγνωσης «Συναντήσεις» →

Τα χρόνια της Annie Ernaux, Μεταίχμιο, 2021

 Έχει τον ρομαντισμό του Δασκάλου και, ταυτόχρονα, μια προσγειωμένη κριτική ματιά. Είναι ευαισθητοποιημένη στα μηνύματα του καιρού, πολιτικοποιημένη, οξυδερκής και ενθουσιώδης, με παιδεία και ανθρωπιστικό υπόβαθρο. Για όλα αυτά, που εκβάλλουν, βέβαια,  στη γραφή της, διαβάζω τα βιβλία της Annie Ernaux, της Γαλλίδας που τιμήθηκε πρόσφατα με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.    

Τα χρόνια  ξεκινούν το 1940, χρονολογία γέννησης της συγγραφέως, και ολοκληρώνονται το 2008,  χρονιά έκδοσης του βιβλίου στα Γαλλικά από τον Gallimard.  Πώς μπορεί, αλήθεια,  να αρχίσει μια αφήγηση που καλύπτει μια ζωή  σχεδόν εβδομήντα χρόνων;

Με τη ματιά της Εύης Ζερβού Καλλιακούδη

Συνέχεια ανάγνωσης «Τα χρόνια» →

Παράδοξο

της Χαράς Πρεβεδώρου

Φεύγεις

Μέσα σε καταιγισμό παρομοιώσεων.

Ξεχωρίζει αυτή της βαρκούλας

που πλέει στην τρέλα.

Εκπλήσσομαι.

Σου κουνάω το άσπρο μαντίλι χαρωπά

βλέποντάς σε να πλησιάζεις.

της Μαριέλλας Κορακάκη

Ιανουάριος

Ας απογειωθούμε ξανά

στους ίδιους ουρανούς

ανάμεσα θάλασσα και στεριά

με φτέρωμα άφθαρτο απ’ τον καιρό.

της Αλεξάνδρας Ζερβού

Ιεριχώ*

Όταν κοπάσαν οι βομβαρδισμοί,

μπήκε και πάλι στον κοιτώνα.

Συναρμολόγησε με προσοχή

τα θραύσματα των πορφυρών γυαλιών,

 τα   ‘βαλε  στους φεγγίτες, να παρατείνει την αυγή

και να διαβάσει τις  γραφές τόσων σωμάτων.

Συνέχεια ανάγνωσης «Ιεριχώ» →

Μύρτος

της Χαράς Πρεβεδώρου

Γαλανός ως άσπρος.

Το γαλανό, έχει ειπωθεί, ανεξάντλητο

όπως το κόκκινο.

Στα μισά της πτώσης διαλύονται οι φωνές

γκρεμιζόμενες.

Συνέχεια ανάγνωσης «Μύρτος» →