της Μαριέλλας Κορακάκη

Δεκέμβριος

Κι ο χρόνος που πέρασε, ο χρόνος που θα έρθει,

ο Χρόνος

της ζωής μας το νόημα απ’ την αρχή αποκαλύπτει

                    Σημείωμα για την επέτειο του Πολυτεχνείου

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

 17 Νοέμβρη. Τίποτα δεν αξίζει να θυμάσαι, αν λείπουν τα γιατί. Μόνο του το τι και το πώς αφήνουν ένα ρίγος συγκίνησης, μια υπενθύμιση. Το ημερολόγιο κι ο χρόνος δεν ωφελούν σε τίποτα. Η ελευθερία παραμένει μεγάλο ζητούμενο. «Εύδαιμον το ελεύθερον». Η φτώχεια έχει πάρει για τα καλά το ψωμί από τα τραπέζια του κόσμου κι η παιδεία αναζητά ψίχουλα κι αναμασήματα επιδερμικά. Άραγε το καταλαβαίνουμε ότι τα Πολυτεχνεία πρέπει να διαρκούν και να παραδειγματίζουν;

Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού φυλάκισα αναμνήσεις μιας άλλης εποχής.

Διάλεξα το φωτεινό μισό του. 

Εκεί δεν κατοικεί φτώχεια, αδικία, αφανισμός.

Αποφασίζω να στέκομαι στη σκληρή μεριά της ιστορίας.

Στο απάνω σημείο του τροχού.

                                      Οθέλλος

της Χαράς Πρεβεδώρου

Οι αιώνιοι έρωτες

είναι της φαντασίας εφευρήματα:

παράφοροι εραστές ορκίζονται αιώνια πίστη,

απ΄όλα τα αιώνια το πιο σύντομο.

Νοέμβριος

της Μαριέλλας Κορακάκη

Ράγισε, τρίφτηκε η ανάμνηση

μα μένει ολοζώντανο των παιχνιδιών της το πρόσωπο.

Κι ένας κόσμος φρεσκοπλυμένος, ελπιδοφόρος

 Μυθοπλασία

της Αλεξάνδρας Ζερβού

Για χρόνια,

άφηνα  τα μαλλιά μου

να μακραίνουν

και  ν’ ασημίζουν,

για να φιλοτεχνήσω

 μια  ψηλή σκάλα κι αραχνοϋφή,  

       Τὸ  Ξόδι ἤ ὁ κοπετὸς τῶν κορωνιδέων  του Αθ. Κ. Χριστοδούλου,  Ἐκδόσεις Gutenberg, 2015

            Ὁ Ἀθανάσιος Κ. Χριστοδούλου, πολυγραφότατος συγγραφέας ( πεζογράφος, ποιητἠς, δοκιμιογράφος, μεταφραστής), ἐπιτελεῖ ἀθόρυβα τὸ ἔργο του, προσηλωμένος στὸ ἐσωτερικό του ἴδωμα, μὲ τὴν ἀπόφαση νὰ μὴ προδώσει, οὔτε κατὰ κεραίαν, τὴν τέχνη του,προστατεύοντας ἔτσι τὸ αὐστηρὰ δικό του λογοτεχνικό σύμπαν.

Με τη ματιά της Μαρίας Μαρκαντωνάτου

Σάτιρα

της Χαράς Πρεβεδώρου

Περνάει τον καιρό του στο κρεβάτι

αμαρτωλό ή μη δεν έχει σημασία.

Οι  μοιραίοι της επικαιρότητας

της Αλεξάνδρας Ζερβού

Έμπλεοι τεχνητής νοημοσύνης,

υπνωτισμένοι και σ’ ευθεία γραμμή,

 να προχωρούν με βήμα λιτανείας,

εικόνων και παραγγελμάτων καταναλωτές,

 σχοινοτενών ομιλιών ακροατές.