Οι «Πόλεις»

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Κάθετες κι απρόσωπες πόλεις
Εκεί, που στην αρχή συναθροίστηκαν άνθρωποι.
Όρισαν κανόνες συμβίωσης.
Έπλεξαν νόμους ιστούς
Εκεί ακροβάτησαν σχέσεις κι αισθήματα.

Συνέχεια ανάγνωσης «Οι «πόλεις»» →

Η  Πίπη, ένα ατίθασο κορίτσι

Οι κόρες μου, όταν άρχισαν να πρωτοδιαβάζουν, μικρά κοριτσάκια στο Δημοτικό, ζητούσαν εναγωνίως βιβλία με ηρωίδες ανατρεπτικά κορίτσια. Είχαν δίκιο. Πότε θα διαβάζαμε σελίδες με ένα τολμηρό κορίτσι, που ανατρέπει τα γνωστά, τα επιτρεπτά και αναμενόμενα;

Συνέχεια ανάγνωσης «Η Πίπη, ένα ατίθασο κορίτσι» →

Ο Αντώνης , ένα ατίθασο αγόρι

Όταν ήμουν παιδί, στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, μου άρεσε  να διαβάζω τον Τρελαντώνη (ΕΣΤΙΑ, 1932 ¹ ) της Π. Δέλτα. Μου άρεσε η ανεμελιά του, οι σκανταλιές του, η αφέλειά του, η περηφάνια του. Ήταν ελεύθερος, ήταν πειραχτήρι, ήταν γενναίος.

Συνέχεια ανάγνωσης «ο Αντώνης, ένα ατίθασο αγόρι» →

Γέφυρες

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Στα ταξίδια έρχονται γέφυρες και σου ξεκλειδώνουν το άγνωστο.
Γίνονται ταξίδια χωρίς αυτές;
Σαν τη διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης, ενώνουν τις ακτές
Άλλες φορές πάλι στέκονται πάνω από το κεφάλι σου, καθώς διαπλέεις ένα ποτάμι. Συνέχεια ανάγνωσης «Γέφυρες» →

Ένα σχολικό βιβλίο που πολεμήθηκε

Το αναγνωστικό της Γ’ Δημοτικού Τα ψηλά βουνά εκδόθηκε το 1918. Καταξιώθηκε στη συνείδηση των παιδιών και  των δασκάλων. Το εξυμνούν οι  διανοούμενοι της εποχής ( Κ. Παλαμάς,  Γ. Ξενόπουλος,  Ηλ. Βουτιερίδης ). Εξίσου αγαπήθηκε και το αναγνωστικό της Α’ Δημοτικού, Το αλφαβητάρι με τον ήλιο, όπως το έλεγαν οι μικροί μαθητές. Είναι η πρώτη φορά που στο ανανεωτικό πνεύμα των σχολικών βιβλίων συνεισφέρουν δημιουργικά  λογοτέχνες  (Ζ. Παπαντωνίου, Π. Νιρβάνας), παιδαγωγοί  (Αλ. Δελμούζος, Δ.  Γληνός), γλωσσολόγος (Μ. Τριανταφυλλίδης)  και ζωγράφοι – εικονογράφοι (Πέτρος Ρούμπος, Κ. Μαλέας).

Συνέχεια ανάγνωσης «Ένα σχολικό βιβλίο που πολεμήθηκε» →

Χέρια ανθρώπων

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Χέρια ανθρώπων ύψωσαν σκληρούς τοίχους, για να υπηρετήσουν την ανάγκη.
Της δίνουν διάφορα ονόματα: κατοικίες, ξενοδοχεία, γραφεία, εργοστάσια.                             Γιατί ο άνθρωπος όλα τα θέλει: θαλπωρή, διασκέδαση, υπηρεσίες, προϊόντα. Συνέχεια ανάγνωσης «Χέρια ανθρώπων» →

Βότσαλο

Το βότσαλο
Είναι ένα τέλειο ον
Ισοδύναμο του εαυτού του
Με συνείδηση των ορίων του
Ξέχειλο
Από βοτσαλένιο νόημα
Με άρωμα που δεν ανακαλεί τίποτα δεν φοβίζει κανέναν δεν διεγείρει την επιθυμία Συνέχεια ανάγνωσης «Βότσαλο» →

Όλη η χαρά σε ένα ζευγάρι παπούτσια

της Κατερίνας Καλλιακούδη

Παρατηρώ την κόρη μου που είναι 15 μηνών και περίπου 50 εκατοστά . Έχει 4 δόντια και ξεπροβάλλουν και άλλα 2. Έχει αρχίσει και περπατάει. Κάθε πρωί η πρώτη της κίνηση είναι να μου δείχνει τα παπούτσια της. Μου τα δείχνει με πάθος, με επιμονή, με χαμόγελο. Θέλει να τα φορέσει αμέσως. Είναι ενθουσιασμένη που κάνει τα πρώτα της βήματα.  Συνέχεια ανάγνωσης «Όλη η χαρά σε ένα ζευγάρι παπούτσια» →