Οι γιάτρισσες
της Αλεξάνδρας Ζερβού
Την μια, την χλεύαζαν από παιδί,
που μάζευε ζιζάνια απ΄τους αγρούς
κι όλο στοργή τα μεταφύτευε στον κήπο
κι ετοίμαζε ποτά, πικρά και δύσοσμα.
Ταξίδι στον κόσμο των βιβλίων
της Αλεξάνδρας Ζερβού
Την μια, την χλεύαζαν από παιδί,
που μάζευε ζιζάνια απ΄τους αγρούς
κι όλο στοργή τα μεταφύτευε στον κήπο
κι ετοίμαζε ποτά, πικρά και δύσοσμα.
Γυναικεία ποιητική γραφή;
Αφήνω στην άκρη τη φιλολογική εξάρτυση, που αυτή τη στιγμή νιώθω πως με βαραίνει, για να μιλήσω με την ιδιότητα της αναγνώστριας. Τις μέρες του εγκλεισμού, ξαναγύρισα πίσω, σε μνήμες παιδικές και σε πολύ παλιές ποιητικές αναγνώσεις. Γι΄ αυτές τις αναγνώσεις της εφηβείας θέλω να γράψω άμεσα και βιωματικά, παραβλέποντας κατατάξεις, επιδράσεις, χρονολόγια, μορφή, περιεχόμενο, όλα αυτά, που στα χρόνια της εφηβείας μάς αφήνουν παγερά αδιάφορους. Σε εκείνη την ηλικία δεν προσέχαμε ούτε το όνομα του ποιητή!
Με τη ματιά της Εύης Ζερβού Καλλιακούδη
Μ. Τρίτη 2
της Χαράς Πρεβεδώρου
Τροπάρια, στιχηρά κι απόστιχα ιδιόμελα
με δείχνουν κάθε χρόνο: η πόρνη.
Γνώση θανάτου
της Χαράς Πρεβεδώρου
Η χαίτη του σάρωνε το χώμα
σαν μιας μοιρολογίστρας τα μαλλιά ξέμπλεκα.
Χαϊκού
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Σωπαίνουν άνθη
Καρποί χάνονται
Από μάταιους ύμνους.
Ο πίνακας είναι του Ν. Γύζη (1842-1901).
Ιός
της Χαράς Πρεβεδώρου
Ιός στη γη του ανθρώπου εγεννήθη,
αόρατος στο μάτι σαν αέρας,
πάνοπλος με γνωρίσματα και ήθη
που έχει κι ο γεννήτορας πατέρας.
Χαϊκού
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Ήρθατε πάλι
στης φύσης το κάλεσμα:
Εδώ Άνοιξη.
Χαϊκού
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Τα άνθη πείθουν.
Τίποτε δε χάνεται.
Έπονται οι καρποί τους.
Οι Οδύσσειες των Παιδιών
Αυτές τις μέρες δοκιμάζεται επικίνδυνα η ανθρωπιά μας. Μόνιμο καταφύγιο η συντροφιά με συγγραφείς και εικονογράφους, που δίνουν πυξίδες πλεύσης, καθώς μας υπενθυμίζουν ότι η Λογοτεχνία τής προσφυγιάς δεν έχει σύνορα. Η Παιδική Λογοτεχνία αποδεικνύεται ιδιαίτερα παραμυθητική, γιατί, ενώ δεν αποσιωπά φορτισμένα θέματα, τα ακουμπάει γλυκύτερα.
Με τη ματιά της Εύης Ζερβού Καλλιακούδη Συνέχεια ανάγνωσης «Το αγόρι με τη βαλίτσα, διασκευή Ξ. Καλογεροπούλου»
Παιδική Ζημιά
της Αλεξάνδρας Ζερβού
Έμειναν μόνο
θραύσματα αιχμηρά,
συσκευασμένα σε βελούδο,
μ΄ ένα φιόγκο ροζ.