Αλμύρα
της Νένης Κολέθρα
Βουτήξαμε στη θάλασσα
Κι ήταν τ’ Άη Νικόλα
Συνέχεια ανάγνωσης «Αλμύρα»Αλμύρα
Το ρόδι
Το Ρόδι
της Νένης Κολέθρα
Στη χούφτα μου απίθωσες
ένα κόκκινο ρόδι
Τό’ κοψα για σένα, μου είπες.
Συνέχεια ανάγνωσης «Το ρόδι»Χαρταετοί
Χαρταετοί
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Αθώοι χαρταετοί
ξεψύχησαν πάνω σε λείψανο δέντρου,
που το χαστούκισε ο χιονιάς και η σκληρότητα.
Συνέχεια ανάγνωσης «Χαρταετοί»Αποκατάσταση κειμένου
Αποκατάσταση κειμένου
της Αλεξάνδρας Ζερβού
Σ΄αυτό το σπίτι, τα δάπεδα
ήταν ολισθηρά και στίλβοντα.
Κατόπτριζαν εκείνο το κορίτσι
που συναρμολογούσε τα σπαράγματα
ενός βιβλίου σκισμένου, νυχθημερόν.
Συνέχεια ανάγνωσης «Αποκατάσταση κειμένου»Αστυνόμευση Πανεπιστημίων
Αστυνόμευση Πανεπιστημίων
της Αλεξάνδρας Ζερβού
Η επιστημονική Επιτροπή της Βουλής έδωσε το πράσινο φως για την αστυνόμευση των Πανεπιστημίων (9 Φεβρουαρίου 2021)
Με υπουργό την ευλαβή κυρία Κεραμέως,
λύθηκαν τα προβλήματα, θα σας το πω ευθέως.
Με κάθε εγκυρότητα, με βούλα της Βουλής
και τη φροντίδα της σοφής ad hoc επιτροπής.
Συνέχεια ανάγνωσης «Αστυνόμευση Πανεπιστημίων»Γενέθλια γη
της Αλεξάνδρας Ζερβού
Γενέθλια γη
Σ’αυτόν τον κήπο,
αιώρες
αλυσοδεμένες
κι ένα μηχανικό αηδόνι
που χρήζει επισκευής.
Συνέχεια ανάγνωσης «Γενέθλια γη»Μεταμφίεση
της Αλεξάνδρας Ζερβού
ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ
Τόσα χρόνια,
κυκλοφορούσα
μ’ ένα ζευγάρι δανεικά φτερά
κι ένα ραβδί γεροντικό,
ντυμένο με χρυσόχαρτο.
Συνέχεια ανάγνωσης «Μεταμφίεση»Γλυκοκεράσματα
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
| Γλυκοκεράσματα Το στάχυ έγειρε στη γη να κοιμηθεί. Σπόρος έγινε που τον σκέπασε το χιόνι. Άφησε πίσω του αλεσμένο τον καρπό του. Καράβια φορτωθήκαν σε ανατολίτικα λιμάνια. Γέμισαν αρώματα τα αμπάρια τους κανελογαρυφαλένια. Σε ένα παλιό τετράδιο, σε μπαούλο ξεχασμένο, γράμματα βρέθηκαν ξαπλωμένα σε φύλλα κίτρινα γραφής διστακτικής. Πήραν το δρόμο τους και φτάσανε ως εδώ, που όλα έχουν τόσο πολύ αλλάξει. Κρύφτηκαν οι καρποί σε ράφια, οι μυρωδιές ξέχασαν την καταγωγή τους. Κι όμως!!! Μες στης γιαγιάς την τρυφερή κουζίνα, σαν από άγγιγμα φτερών αγγελικών, τα υλικά υπάκουα συναινούνε. Μπροστά στα έκπληκτα ματάκια των μικρών σε εύπλαστη ζύμη συναντιούνται. Ανακατεύουν, μυρίζουν, χαϊδεύουν το ζυμάρι. Φορτώνουν όλες τους τις αισθήσεις πάνω στο χρωματιστό τρενάκι της χαράς τους. Ταξιδεύουν με τη δημιουργική τους αταξία σε μαγικές διαδρομές. Το κουβάρι κρατά η γιαγιά μες στην καρδιά της. Το ξετυλίγουν τα εγγόνια. Το παραμύθι ζωντανεύει. Γίνεται διαδικασία. Μάθημα τρυφερό, γεμάτο αγάπη ,αλήθεια και… γλυκοκεράσματα Ο πίνακας είναι του Wayne Thiebaud (1920-) |
Οι ευχές των γιαγιάδων
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Οι ευχές των γιαγιάδων
Οι ευχές των γιαγιάδων
γλυκαίνουν τα ζυμώματα.
Προκομμένα χεράκια απογειώνουν προσπάθειες, που θα συναντήσουν την προσδοκία και θα συναγωνιστούν το μέλι και τη ζάχαρη. Μεράκι κι αφοσίωση στο έργο.
Η μαγεία βγαίνει από το δοχείο της ζύμης, καθώς κάτω από τα παιδικά βλέμματα , η δημιουργία γίνεται χειροπιαστή.
Κι οι γιαγιάδες ονειρεύονται ότι ταξιδεύουν στο μέλλον μέσα στην κάψουλα της αγαπητικής φαντασίας . Θα είναι κι αυτές εκεί , με τη φωνή τους, τα παραμύθια, τις συνταγές τους, την υπομονή της κουζίνας τους.
Της γιαγιάς το παραμύθι
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Θα ήθελα να σου πω μια ιστορία.
Κοντά στη φωτιά την παραμυθητική.
Θα ήθελα να βάλω στις χουφτίτσες σου
απαλές χιονονιφάδες, σοφά σχηματισμένες,
όμως γρήγορα θα μεταμορφωθούν σε παγωμένο νερό.
