Γυναικεία επιχειρηματικότητα

της Αλεξάνδρας Ζερβού

 Έκανες μόνο χειροποίητη δουλειά,

 κι ας πίεζαν οι προθεσμίες.    

Συνέχεια ανάγνωσης «Γυναικεία επιχειρηματικότητα» →

Νόστος*

της  Αλεξάνδρας Ζερβού

Στο πορθμείο,

λησμόνησε το βαλιτσάκι με τις αλλαξιές,  

τα γυάλινα γοβάκια και τις φουρκέτες.  

Συνέχεια ανάγνωσης «Νόστος» →

της Μαριέλλας Κορακάκη

Μάρτιος

Κράτα στο χέρι σου το χρυσό πέταγμα του αετού

Πάνω απ’ τις πικρές ιστορίες του παρελθόντος

Που όμως δε χάθηκε οριστικά

Οι μάσκες

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Δακρύζουν οι μαρμάρινες μάσκες;

Κρεμασμένες στους τοίχους των μουσείων

συσπώνται σε κλαυσίγελο.

Πολλοί οι φιλότεχνοι γύρω τους.

Συνέχεια ανάγνωσης «Οι μάσκες» →

Στα ερείπια

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Πετάς πάνω σε ερείπια, ψυχή μου.
Αδύναμη οδύνη σε χαλάσματα κι απελπισία.
Στήνεις το αυτί σου, κοινή γνώμη.
Ελπίζεις να ακούσεις τη ζωή  που αντιστέκεται στους νόμους της φύσης.

Συνέχεια ανάγνωσης «Στα ερείπια» →

Αδιαχώρητο

της Αλεξάνδρας Ζερβού

Το κελί σου,

ασφυκτικά γεμάτο αναπνοές,

κουβαριασμένες αφηγήσεις,

γόρδιους δεσμούς,

 με κόμπους και ξεφτίσματα,

Συνέχεια ανάγνωσης «Αδιαχώρητο» →

της Μαριέλλας Κορακάκη

Φεβρουάριος

Στροβίλισμα σ’ αλλόκοτο γλέντι

με την ανάμνηση μιας βόλτας που λάμπει

σαν την ανεμελιά των παιδικών μας χρόνων

 Κλάδος ελαίας*

της Αλεξάνδρας Ζερβού

Τόσες δεκαετίες, να φυλάς

 ένα κλαδί ελιάς στις στάχτες,

μήπως τυφλώσεις το κακό,

ή και το καλοπιάσεις

και το ταξίδι σου συνεχιστεί.

Ίσως φυτέψεις, τώρα,  το κλαδί

καταμεσής του ακάλυπτου

 με τους καμένους υπολογιστές

και με τ’αποχτενίδια.

Συνέχεια ανάγνωσης «Κλάδος ελαίας» →

Συναντήσεις

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Όμορφα που κάτσαν οι ρυτίδες

πάνω στα χαμόγελα,

σαν μέλι σε ζεστό ψωμί.

Κι οι συντροφιές των γυναικών που αγαπιούνται

σαν κιβωτοί όπου ασφαλίζουν τις ευχές με τη στοργή.

Οι κουβέντες τους κυλούν απαλά

πάνω στο μετάξι

που ύφανε η υπομονή κι η καρτερία.

Συνέχεια ανάγνωσης «Συναντήσεις» →

Παράδοξο

της Χαράς Πρεβεδώρου

Φεύγεις

Μέσα σε καταιγισμό παρομοιώσεων.

Ξεχωρίζει αυτή της βαρκούλας

που πλέει στην τρέλα.

Εκπλήσσομαι.

Σου κουνάω το άσπρο μαντίλι χαρωπά

βλέποντάς σε να πλησιάζεις.