της Χαράς Πρεβεδώρου
Γανυμήδης
Καθόταν στην Ομόνοια.
Άνοιξη χωρίς λουλούδια,
μόνο καλλιτεχνήματα από σίδερο.
Ένιωθε τις θωπείες τού αέρα ζωντανές
και τους ψιθύρους του:
«Πώς σε λένε;»
«Γανυμήδης, γιος του Τρωός»,
εκπάγλου καλλονής,
ελληνικό προφίλ, τρυφερό δέρμα.
Αν του φορούσες πέπλα,
θα τον περνούσες για κορίτσι.
Δυο θεϊκά μάτια αιωρούνταν στον αέρα,
τον χάιδευαν.
Γέμισε το κορμί του ερωτικούς χυμούς.
Τρόμαξε όπως τρομάζουν οι ερωτευμένοι
και όπως υπακούουν υπάκουσε.
Εξαφανίστηκαν ύστερα.
Ο γνωστός θνητός σφάδαζε στην άσφαλτο.
Τον κλοτσούσαν, τον έφτυναν, τον μαχαίρωναν.
Εκείνος ήταν στον δρόμο για τον Όλυμπο.
.
Το πατάρι των αναγνώσεων 