Νόστος

Νόστος*

της  Αλεξάνδρας Ζερβού

Στο πορθμείο,

λησμόνησε το βαλιτσάκι με τις αλλαξιές,  

τα γυάλινα γοβάκια και τις φουρκέτες.  

Γυμνόποδη και κεκαρμένη ,

 κουβάλησε το ετοιμοθάνατο σκυλί

 ως τον περίβολο του πατρικού

 και το ξαγρύπνησε.

Μόνο το χάραμα,

εφέστιες σκιές την αναγνώρισαν .

 Της άνοιξαν, κλειδί δεν είχε.

Το μεσημέρι, 

ένα παιδί χτύπησε, ντροπαλά, το ρόπτρο,

 της άφησε το βαλιτσάκι κι έφυγε.

Και τότε,

«ευχαριστώ» κραύγασε δυνατά,

να την ακούσει το παιδί,

να την ακούσουν οι νεκροί,

να την ακούσει κι η ζωή

που προχωρούσε.

           *Μνήμη Γιάννη Ρίτσου