Σκηνοθεσίες ερασιτεχνικές

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Σκηνοθεσίες ερασιτεχνικές

Εδώ, λέει, θα βάλουμε αντικείμενα και όντα φετίχ.
Σεσημασμένα πράγματα:
Βιβλία, ταξικές βεβαιότητες, αγάπες, ανθρώπινα ολογράμματα, διακηρύξεις.
-Εκεί, λέει, ένα πλήθος χορευτών.
Να κινείται αέναα. Πριν, τώρα, πάντα
Κάπου, κάποτε ήχοι εναρμονίζουν τις κινήσεις των ορχουμένων.

Το φως σκηνοθετείται αβέβαια.
Εκ περιτροπής οριοθετεί τις προθέσεις των ερασιτεχνών.
Στην άκρη μια αιώρα επιταχύνει, επιβραδύνει το ρυθμό της
σαν να προσπαθεί να υπογραμμίσει το αβέβαιο και το ρευστό του χώρου.
Καθώς πλησιάζει μετεωριζόμενη στο κέντρο του σκηνικού, ο χορός με λεπτεπίλεπτες κινήσεις αποκωδικοποιεί βεβαιότητες.
Η αιώρα έγινε πια εκκρεμές.
Κινείται ανάμεσα στο « έτσι γίνεται πάντα» και στο  «να τα αλλάξουμε όλα»
Μέσα σε τόσο ερασιτεχνισμό πού να καταλάβουμε ποιος ο σκηνοθέτης ή ο πρωταγωνιστής ή ο κομπάρσος.
Κι έτσι αποφασίζουμε να αλλάξουμε παράσταση.
Περιπλανώμενοι και παραπλανημένοι.
Αδέξιοι θεατές της ζωής που σπάραζε μπροστά μας.