Κούκλα μου

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

       Κούκλα μου…

Κούκλα μου, σ’έχω παιδί μου
Σε έχω φίλο και εχθρό.
Παίζω εσένα, παίζω τους άλλους.
Πάντα, όμως, είμαι εγώ.

Εγώ να θέλω, εγώ να σφίγγω
και βολικά να συμφωνείς
σε κάθε μια παραξενιά μου,
χωρίς καθόλου ν’ απορείς.


Χάρη μου κάνεις, σαν θυμώνω,
και μένεις πάντα σιωπηλή.
Σε παίζω, σε αγαπώ και σε πληγώνω
γιατί εγώ, δεν είμαι εσύ.

Παιδάκι είμαι και δεν ξέρω.
Άψυχη είσαι δεν πονάς.
Δεν αντιδράς που σε πατάω.
Χωρίς ψυχή πώς να ζητάς;