Αποκατάσταση κειμένου
της Αλεξάνδρας Ζερβού
Σ΄αυτό το σπίτι, τα δάπεδα
ήταν ολισθηρά και στίλβοντα.
Κατόπτριζαν εκείνο το κορίτσι
που συναρμολογούσε τα σπαράγματα
ενός βιβλίου σκισμένου, νυχθημερόν.
«Τι άχρηστη δουλειά», έλεγε η μάνα της.
«Ποιος θα θελήσει μια γυναίκα
που κάνει μόνο αυτό!»
Δεκαετίες πολλές μετά,
το εργόχειρο τελείωσε.
Είχαν παλιώσει τώρα τα πατώματα.
Θαμπά, συγκινημένα, με στοργή,
καθρέφτιζαν το χαραγμένο πρόσωπο,
το γνώριμο βαρύ της σώμα.
Τότε, γλυκά, ψιθυριστά και με χαμόγελο,
μπόρεσε να διαβάσει στον εαυτό της
την πιο όμορφη αφήγηση του κόσμου
και να την κάνει δώρο στους αγαπημένους της.
Εύη μου, είναι πολύ λυτρωτικά τα σημειώματά σου για τις δύσκολες σχέσεις. Και για το λόγο ότι η λογοτεχνία μας βοηθάει να κοιτάξουμε τα προβλήματά μας και να τα ξεπεράσουμε και για το ότι συμβαίνει και σε άλλους. Ευχαριστούμε
Μου αρέσει!Μου αρέσει!