Χριστουγεννιάτικο δέντρο
της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Χαίρε , δοξασμένη παρουσία που στολίζεις κι αναπληρώνεις.
Χαράς χορός στήνεται γύρω σου από προσδοκίες αθώων.
Συντροφιά μοναχικών, υπόλοιπο παιδικής αθωότητας.
Σε αποκάλεσαν παγανιστική λατρεία.
Σε κατηγόρησαν σαν έθιμο δανεικό και ξενόφερτο.
Σε ανακήρυξαν ονειροπόληση παιδιών ή ανύποπτων, ματαιότητα μεταμφιεσμένη σε λάμψη για φτωχόσπιτα, επιδεικτική φωτοχυσία σε ανταγωνισμούς κατεχόντων πολλά.
Κράχτης εμπόρων που προσποιούνται σεβασμό στις γιορτές.
Ωστόσο, μένουμε πιστοί κι ευλαβικοί στην περιοδική παρουσία σου.
Ξεχνώντας τη βιαιότητα, την αδιαφορία ή τις τύψεις μας, σε προσμένουμε στο αέναο ξετύλιγμα του χρόνου.
Να έρθεις ξανά, φως αμυδρό μιας γιορτής συμφωνημένης από πριν.
Μιμούμαστε τις σκηνοθεσίες των παιδιών, όταν παίζουν: «εσύ, λέει, θα είσαι η χαρά μας».
Η γιορτή απλώνεται σαν την επικάλυψη ζάχαρης πάνω στο ψωμί της ανάγκης.
Κι εγώ που γράφω αυτά τα μίζερα λόγια, πόσο τρέμω πως θάρθει καιρός που θα σβήσουν τα φωτάκια σου από τα παράθυρά μας……..
Κρατηθείτε από το παραμύθι.
Είναι η πιο δυνατή μας φωνή.
Πανάρχαιη κι επίκαιρη.
Ο πίνακας είναι του ζωγράφου Henry Mosler (1841-1920)
Σχολιάστε