« Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι…»
της Τέτης Χαραμιδοπούλου
Φθινόπωρο γλυκό στον ευλογημένο τόπο, ευκαιρία περισυλλογής.
Μαζεύω τις αναμνήσεις του καλοκαιριού μία μία:
Τον γελαστό ήλιο του πρωινού, που με ξυπνάει γεμάτη ευγνωμοσύνη και με γεμίζει αισιοδοξία.
Την αγκαλιά της θάλασσας που γλυκά χαιδεύει το κορμί μου και μου φοράει ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη.
Το γαλανό ουρανό που γεμίζει αστέρια το βράδυ.
Τον ήλιο της δύσης που σβήνει μέσα στην ήσυχη θάλασσα.
Τα παιχνίδια των παιδιών στην ακρογιαλιά.
Την ξεγνοισιά των μεγάλων πλάι στο κύμα.
Τη φέτα το καρπούζι που γεμίζει δροσιά το στόμα μου.
Το διάβασμα στον ίσκιο του δέντρου με τη μουσική των τζιτζικιών.
Τη ραστώνη που σου αφήνει χώρο να συλλογιστείς τον εαυτό σου.
Τη χαλαρή κουβέντα με τους άλλους ή τη σιωπή.
Όλ αυτά τα μαζεύω προσεκτικά και τα φυλάω, ως κόρην οφθαλμού, στο σεντούκι του μυαλού μου.. Σ’ αυτά θα καταφεύγω, τις μέρες του χειμώνα, για να παίρνω δύναμη.. Είναι ο θησαυρός μου, αυτός που το καλοκαιράκι μού χάρισε απλόχερα!
Ο πίνακας με τίτλο Φθινόπωρο είναι του ζωγράφου Viorel Marginean (γεν. 1933).
Το πατάρι των αναγνώσεων 
Σχολιάστε