Φλεβαριάτικη γειτονιά της Σταυρούλας Ρεσβάνη
Να ʼναι, λέει , Φλεβάρης δροσερός κι απαλός τόσο,
ώστε να τον καταλαβαίνεις, χωρίς να σε προβληματίζει.
Σαν την αναπνοή σου την ταπεινή, που ποτέ δε σου θυμίζει
ότι της χρωστάς τη ζωή σου.
Φλεβάρης που έρχεται πάντα μετά τις βροχές και τα κρύα.
Που δεν ξέρει ποτέ, έτσι αργοπερπάτητος που είναι,
αν θα τον προλάβουν κι άλλες βροχές κι άλλα κρύα.
Να ʼναι, λέει τα παράθυρα ξένοιαστα απ’ τα παντζούρια τους.
Σαν μάτια ανοιχτά που χαμογελάνε με πονηριά,
γιατί κρατάνε ένα ολοφάνερο μυστικό:
Πώς το κοτόν περλέ έγινε μεράκι στις κουρτίνες.
Να ξεπαρθενεύεις τη γειτονιά σου με διονυσιακή διάθεση,
σαν κάθε Φλεβάρη, εισβάλλοντας στις πλατείες, στους κήπους, στους δρόμους.
Και να σε κρατάει τρυφερά, μια φρέσκια διάθεση,
σαν το γειτονόπουλο που ξεπόρτισε για μπάλα με τους φίλους του.
Γιατί, ναι! Ο Φλεβάρης είναι πάντα εδώ. Για τον καθένα μας.
Ο πίνακας είναι του Γ. Τσαρούχη
Το πατάρι των αναγνώσεων 
Σχολιάστε