Το πλήρωμα του χρόνου

Το πλήρωμα του χρόνου

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Τώρα ήρθε η ώρα!
Το κατάλαβες πως είναι πια ο καιρός, χωρίς υπεκφυγές,

να ξεσκεπάσεις τόσες σκέψεις κρυμμένες, τόσα λόγια που ντράπηκαν να ειπωθούν
Μνήμες από πληγές ή ταξίδια, χαρές ή δυστυχίες, αγάπες ή ματαιώσεις.

Κουβάρια τα λόγια που τύλιξαν ή τυλίχτηκαν γύρω σου.
Αγαπημένες χειρονομίες έστρωσαν αναπαυτικά στα χάδια να ξεκουραστούν.
Άλλοτε αγνοήθηκαν, άλλοτε έγιναν χώμα καρπερό
Τα συρτάρια της θύμησης ξέχειλα από ακαταστασία
Πού να βάλεις τι;
Δεν προλαβαίνεις να παραδεχτείς ότι έκρυβες ό,τι δεν ήτανε στα μέτρα σου
Νιώθεις τον αέρα που γλίστρησε από την πόρτα της κουζίνας αναρριπίζοντας τη μυρωδιά από τον καφέ σου, τον ασυντρόφευτο.
Κανένα παράπονο
Δεν έχεις καν την ευκαιρία να ειδοποιήσεις τους επόμενους.

Ο πίνακας είναι του Σ. Σαββίδη (1859-1927).