Ευπαλίνος
της Χαράς Πρεβεδώρου
Τι σημασία έχει
το σφάλμα των εξήντα πόντων;
έγινε σκαλοπάτι για τουρίστες·
εκεί και κοντοστέκονται προσεκτικά,
να μη γλιστρήσουν.
Α, Oh, αναφωνούν θαυμάζοντας,
αναπολώντας τη συνάντηση, τη θεία στιγμή
που κάθιδροι οι σκαφτιάδες
αντίκρισαν το πανωκόρμι των συντρόφων τους
της άλλης διάτρησης.
Τι άραγε θα φώναζαν αυτοί, αλήθεια;
ονόματα; ευχές και ύμνους;
για τέτοιον άθλο το «Τήνελλα Καλλίνικε»
στον Αρχιτέκτονα, δικό τους και του Βαλερύ;
Στα πόδια τους κυλούσε ύδωρ ζείδωρον,
το νεαρόν, έτρεχε προς την πόλη που διψούσε.
Τιτάνειο έργο και θα δοξαστεί ο Νους,
ο Ευπαλίνος του Ναυστρόφου, Μεγαρεύς,
αυτό τους φτάνει,
μες στο όνομά του βρίσκονται και ’κείνοι.
Εκείνος στέκει συνοφρυωμένος.
Τον βασανίζουν οι εξήντα πόντοι,
η διαφορά των ανοιγμάτων.
Πού έκανε το λάθος στις μετρήσεις;
γιατί να χρειαστεί το σκαλοπάτι;
Α, Oh, λένε οι τουρίστες,
τα σκαλοπάτια μπορεί να ’ναι βάθρα,
βατήρες του θριάμβου,
αρκεί κανείς να τα προσέχει,
να μη γλιστρήσει.
Σχολιάστε