Οι «πόλεις»

 Οι «Πόλεις»

της Σταυρούλας Ρεσβάνη

Κάθετες κι απρόσωπες πόλεις
Εκεί, που στην αρχή συναθροίστηκαν άνθρωποι.
Όρισαν κανόνες συμβίωσης.
Έπλεξαν νόμους ιστούς
Εκεί ακροβάτησαν σχέσεις κι αισθήματα.

Η  Δικαιοσύνη ταλαντεύθηκε λίγο και στο τέλος δήλωσε τυφλή
Ανάγκες και διαφορετικότητες στροβιλίστηκαν στον πνιγηρό τους αέρα
Μικροεστίες πράσινου μιμούνται τα προαιώνια δάση
Λίμνες πισίνες εξωράισαν την ξηρότητα των δράσεων
Νόμοι της Φυσικής σμίγουν με τη Γεωμετρία ,για να δηλώσουν την απόλυτη υποταγή στις «ανάγκες» των ανθρώπων
Οι ανέσεις κι η πολυτέλεια δεν αρκούν για να κρύψουν τα ράκη των κατοίκων
Υποβιβάστηκαν από πολίτες σε άτομα
Τώρα αποτίουν φόρο τιμής στη μοναξιά τους
Εθελοντές αιχμάλωτοι
Ξεγελάστηκαν από τα οξυκόρυφα κτίρια που απειλούν τον ουρανό και σαρκάζουν τη ματαιότητα
Αυτές οι πόλεις έχουν τα πάντα μέσα τους.
Όλα όσα ξεκίνησαν σαν οράματα και κατέληξαν μοναξιά και σισύφεια προσπάθεια
Ή μήπως να υποκλιθούμε στο καινούργιο δημιούργημα της πόλης, τον μετά πολίτη;
Ανοιχτά ερωτήματα,επιδεκτικά αισιοδοξίας.