Από το βίωμα στην ανάγνωση 2

Από το βίωμα στην ανάγνωση

Ταξίδι με τον έφηβο …

Ξαναστήνουμε την ίδια σκηνοθεσία. Πυξίδα, υδρόγειος σφαίρα, άλμπουμ, βιβλία σκορπισμένα … Προσθέτουμε υφασμάτινες γάζες στα κλαριά του δέντρου. Ο κυματισμός τους μας βάζει πιο εμφαντικά στη διαδικασία του ταξιδιού και της μετακίνησης. Εξακολουθούμε να είμαστε η παρέα των 8 ατόμων. Και παρά την ψυχολογική προετοιμασία για κίνηση, μετακίνηση και  οδοιπορία, ο έφηβος της ομάδας μας δυσκολεύεται να μπει στο κλίμα. Αποφεύγει να εκφραστεί. Μήπως, όμως, στην πραγματικότητα, εμείς δυσκολευόμαστε να τον κατανοήσουμε;

Υποδύεται, όπως λέει, τον «ακίνητο ταξιδιώτη»! Προτείνει ένα ταξίδι χωρίς αποσκευές, ένα ταξίδι χωρίς μετακινήσεις. Ταξίδι σωματικής απραξίας  και συνάμα νοητικής  εγρήγορσης και συναισθηματικών συγκινήσεων. Σκύβει στο άλμπουμ με τις παλιές φωτογραφίες. Αρχίζω να τον νιώθω. Σκέφτομαι να τον φέρω σε επαφή με το ποιητικό αλληγορικό παραμύθι εξερεύνησης του κόσμου, εσωτερικής ωρίμασης και ενηλικίωσης. Είναι βιβλίο μικρού σχήματος. Διαβάζω μερικές γραμμές:  Ο Οδοιπόρος (Νεφέλη, 2010) του Φ. Πεσσόα.  Σιωπή. Παρατεταμένη σιωπή.

Να τους πω τώρα ότι στην ίδια περίπου θεματική κινείται και το βιβλίο Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο (Δωρικός, 1980) του Σ. Σιλβερστάιν; Θέλω να τους πω ότι με πολύ περιορισμένο κείμενο και με έμφαση στην εικονογράφηση περιγράφεται το εκπληκτικό ταξίδι  ολοκλήρωσης του εαυτού και αναζήτησης του άλλου. Δεν κρατιέμαι. Θέλω να τους  πω ότι είναι ένα βιβλίο κατανοητό, συγκινητικό, αληθινό, που απευθύνεται σε όλους μας, σε  μικρούς αλλά και σε μεγάλους. Η σιωπή, όμως, με αποτρέπει. Σιωπώ κι εγώ.

Ο πίνακας είναι του Ιωάννη  Ζαχαρία (1845-1873)

Εύη Ζερβού Καλλιακούδη